Kirkut został założony na południu od miasta Cedyni. Teren cmentarza obejmuje ok. 10 arów i był otoczony z trzech stron murem kamiennym. Do cmentarza prowadziły dwie bramy: od strony północnej (od ul. Cmentarnej) oraz od strony zachodniej, gdzie do dziś zachował się fragment wymurowanego z czerwonej cegły słupa bramnego.
Cmentarz posiadał dwie strefy: starszą, która jak się wydaje znajdowała się w okolicy wejścia po stronie zachodniej i młodszą od strony ulicy Cmentarnej. Wiek cmentarza można datować na podstawie zachowanej do dziś macewy z XVIII wieku, z datą 1770. W młodszej części cmentarza występowały znacznie bogatsze groby z obstawami kamiennymi oraz podmurowaniem. Zdaniem prof. Jerzego Albrychta większość pochówków pochodzi z XIX wieku. Jak wynika z przeprowadzonych tu w latach siedemdziesiątych XX w. badań antropologicznych na cmentarzu pochowano 24 osoby w znacznej przewadze w wieku młodocianym (20-25 rok życia), głównie płci żeńskiej, z wyższych warstw społecznych. Pochowano tu m.in. żonę rabina Goldberga z d. Mathias wraz z córką w 1920 r.
Miejscowi społecznicy wraz z Marcelem Szablewskim i Henrykiem Szperką odnaleźli i ustawili siedem płyt nagrobnych. Macewy mają kształt stelli, zakończonej dwuspadowo lub półkolistym łukiem. Sama płyta jest pozbawiona ornamentów charakterystycznych dla żydowskiej sztuki sepulkralnej. Nekropolia została wpisana do rejestru zabytków z dniem 25.10.2002 r. pod numerem A-100.