Grodzisko jest stanowiskiem archeologicznym, będącym reliktem osady obronnej z wałami drewniano-ziemnymi. Cedyńskie grodzisko wczesnośredniowieczne o rozmiarach ok. 100 x 120 m, usytuowane jest w północnej części miasta na wzniesieniu morenowym górującym nad miastem i doliną odrzańską. Jego zarys jest wyraźnie czytelny w rzeźbie terenie.
Na grodzisku były prowadzone badania wykopaliskowe w latach 1958-1959 oraz 1961. Z ustaleń wynika, że powstało w miejscu wcześniejszego, które wydatowano na wczesną epokę żelaza i wiązano z ludnością kultury łużyckiej. W IX i w pierwszej połowie X wieku miała się tu rozwijać osada otwarta. Natomiast budowę obiektu warownego datuje się na drugą połowę X wieku, co łączy się z ekspansją państwa Piastów na Pomorze. W gród posiadał drewniano-kamienno-ziemny wał odcinkowy oddzielający go od reszty wzniesienia o wysokości 12 m. Wnętrze było zabudowane, a drewniane domy stały wzdłuż wału, w środku znajdował się niezabudowany plac. Brama grodu znajdowała się najprawdopodobniej we wschodniej części wału. Schyłek funkcjonowania osady miał nastąpić około połowy XI wieku. W okresie późnego średniowiecza miała tu się rozwijać osada otwarta. W 2013 roku przeprowadzono na grodzisku badania nieinwazyjne, podczas których korzystając z metody badania teledetekcyjnych stwierdzono możliwość istnienia na terenie grodziska obiektu o charakterze obronnym z okresu późnego średniowiecza.