Do początku XIX wieku Cedynia była niedużym ośrodkiem miejskim, nie rozwijała się i nie odgrywała poważniejszej roli. Mieszczanie trudnili się głównie rolnictwem i rybołówstwem na Odrze.
Na przełomie lat 1788/1789 nastąpiła regulacja i rozbudowa nowego koryta rzecznego Odry między Osinowem Dolnym a Bielinkiem. Prace budowlane przy osuszaniu, obwałowaniu i odwodnieniu Żuław Cedyńskich rozpoczęto jesienią 1849r. Miały one przekształcić się w polder – teren chroniony wałami przeciwpowodziowymi.
W 1859r., po dziesięciu latach prac, polder oddano do dyspozycji. Został on całkowicie obwałowany i był gotowy do melioracji i dalszego użytkowania. Wewnętrzne odwodnienie polderu zapewniała rzeka Mglica i system rowów melioracyjnych, przede wszystkim Kanał Ulgi (Hӧhenrand-Kanal) odprowadzający wodę deszczową przez stację pomp koło Bielinka do Odry.
Nowo pozyskane tereny cedyńskiego polderu wykorzystywane były jako rolnicze grunty użytkowe. Na osuszonych terenach uprawiano tytoń, buraki cukrowe, szparagi, ziemniaki i zboża. Niewielkich rozmiarów miasteczko rozrosło się i działało jako ośrodek z prężnie rozwijającym się na potrzeby rolnictwa rzemiosłem i handlem, natomiast cedyńskie rybołówstwo podupadło.
Druga połowa XIX i początek XX w. to okres szybkiego rozwoju gospodarczego. W latach 1864-1868 wybudowano drogę z Cedyni do Osinowa Dolnego i dalej do Bad Freienwalde. Przy szosie powstała część miasta z budynkami mieszkalnymi i przemysłowymi: tartakiem, gorzelnią, trzema stacjami paliw z warsztatami samochodowymi. Również w dolnej części miasta wybudowano, otwarty ostatecznie w 1930 r., węzeł kolei wąskotorowej z lokomotywownią, rampą i wieżą ciśnień. Linia prowadziła do Bad Freienwalde. Po II wojnie światowej, przecięta granicą państwową, straciła rację bytu i została rozberana.
W latach 60-tych XIX w. równocześnie z budową szosy i kanału, została nasadzona Aleja Kasztanowa, prowadząca wzdłuż Kanału Ulgi z Cedyni do Osinowa Dolnego. Dzisiaj jest ona popularnym miejscem spacerów cedynian. W latach 80-tych XX w. w obrębie miasta kanał został przykryty, a zakończenie alei przekształcone w rodzaj skweru. Przy kanale znajduje się kamienna kaskada z tego samego okresu.